mehmet

Yıldızlar semadan göz kırptığı zaman dağların yamacına

Gece beni esir alır,ben geceyi

Gecede aydınlık yoktur

Gece karanlığını getirir,ben yaralarımı gece...

Beni öp sonra doğur beni

Şimdi şehrin karanlık sokağında bir başına

Oturmakta yüreğim

Bekleme gelmez kimse

Saat yaralardan gece 2

Bu saatte duyacağın tek şey sessizliğin gürültü...

Sesinde uyutmayan bir şeyler var

İçimdeki bahçeleri uyandıran

Mutluluğa göz kırpan

Gözlerinde rahat bırakmayan bir şeyler var

Durup durup sigara yaktıran...

Gece dedikleri şey

Kendisi gibi karanlık işte

Liğme liğme yıldızların altında doğrar acıları

Karşı koymak ne mümkün ona

Görünmez pençeleriyle oyar kalbin...

Yara ne kadar kanatıyosa

O kadar özeldir

Ne kadar ağlatıyosa

O kadar güçlüdür

Yara ne kadar sustuyorsa insanı

O kadar büyülüdür

Yara başkasına açılırsa...

Bu gece sevgilim

Pembelerim yanağında

Saklı,sırtırım gördüğümde

Bu gece sevgilim

Gözlerin yıldızdandır

Parlar gökyüzümde

Bu gece sevgilim

Yorganım gül...

Senin konuşacak bir benin vardır

Ama benim konuşacak bir senim yok.

Boğazın düğümlenir de konuşamazsan

Gözyaşlarını senden başka silecek kimsen yoksa

Sarılmak için aynaya baktığında gördüğün kişiden başka biri olmadığını an...