Elimi oynatmadığımı sandığında bile çok iş başardım ben.
Ateşler indi ensemden aynı anda üşüdüğüm de oldu.
Kurak zeminlerim su kustu.
Bütün ağaçlar soyund...
Gözlerimden uzak artık o manzara.
Yine yakın düştüm beni yıkan vedalara.
İçim deli bir hasretle, sonsuz bir kasvetle dolu.
Yeniden kaybettim yolu.
Güzün ...
Belki bir gün.
Belki hiç.
Belki son gün.
Belki hep.
Sevmem böylesini.
En iyisi uçlar.
Uçurtmalar ve uçurumlar...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok