Dünyanın karanlık yüzünü taşır insan.
Oysa hayal, bahar bahçeydi.
Yandı hepsi!
Avuçlarımdan külleri uçurdu rüzgâr.
Benim gibi deryalarına resti çekti.
D...
Toprak altında değilim.
Öyle olsaydı yerim belli olurdu.
Üstü duman.
Beni kendi gibi deliye döndüren bir sağanak.
Güze düşkün ama çok önceden güneşe küsm...
Kulağıma değen buz küpü beni ne çıkmazlara soktu da bilmedin.
Kalbim hızlı ama hislerimin kelepçesini görmedin.
Ben olması gerekeni istedikçe olmaması gereken oluyor.
Bu sebepten içimdeki çocuğun oynadığı bahçelerdeki çiçekler de bir bir soluyor.
Kalemlerimi kırdıkça...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok