Toprak altında değilim.
Öyle olsaydı yerim belli olurdu.
Üstü duman.
Beni kendi gibi deliye döndüren bir sağanak.
Güze düşkün ama çok önceden güneşe küsm...
Kulağıma değen buz küpü beni ne çıkmazlara soktu da bilmedin.
Kalbim hızlı ama hislerimin kelepçesini görmedin.
Ben olması gerekeni istedikçe olmaması gereken oluyor.
Bu sebepten içimdeki çocuğun oynadığı bahçelerdeki çiçekler de bir bir soluyor.
Kalemlerimi kırdıkça...
Sizinle yaşarlar ve sonra sizi öldürmek isterler.
Siz ölüme giderken de pişman olup güldürmek.
Mümkün mü artık o çıkmazdan döndürmek?
Kendiniz için yaşama...
Kimse anlattığı gibi değil kendini.
Yalancılık boyutunu aştılar, onlarınki bir nevi şizofreni.
Ağzınızla kuş tutmanızı neden bekleyeyim ki ?
İsterseniz ba...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok