Ummuhani Akbay

Şu dünyanın memnuniyeti

kederimi geçse bir gün

yenilse yazgım

hayatın neşvesine

yazgım yenilseydi

hayatın neşvesine

sağ kalanlara hınç

beslemeyecektim...

Bir darlık sokulur

genç kızların göğsüne

iç çekmedikçe açılmaz nefesleri

yutkunmayı erteleyen huzmeleri var

kursaklarında büyütülür

avuç içleri

kuyudur...

Çimlerin sarı saçlarını taramak 

güneşin rengini çalan toprakla 

küçük yaprakları sonbaharın ve

karakomik çocukları kapitalizmin 

rüzgarın soğuk gülümsem...

O yalnız uçan gerçeği

Kafesleyelim

Falcılara sofra kuralım

Tabutları açalım rüyalarda

Cinlere avans verelim

Başımıza ne gelir sonra

Bilmem

Sevda mı

B...

Şehrin geçitlerini ruhuma ilikleyerek sürüklediğim her sabah

Güneşi doğuruyorum işçiler ve yalnızlar için

buna rağmen kanıyorum

beni sevmeyen yüzüne

Tanr...

Kimsenin işine yaramaz bir özgürlük boğazlarım ben her sabah

Bulunmaz bir şifa halinde ararım kendimi

Ayinle başlar güneş bana dokunmaya ve atların gözlükl...