Detaylara girmeyeceğim. Kısaca, bir anda çevremdeki herkes bana karşı cephe aldığı an derin bir yalnızlık hissetmiştim ve gözlerim dolmuştu. Tuttum kendimi. Demek gerçek buymuş dedim içimden. Başkalarının gözünde bir değerinin olmadığını fark ettiğin an yalnız olduğunu anlıyorsun. Sevincini paylaşmıyorlarsa, seninle ağlayan yoksa yalnızsındır. Mutlu haberler için aranmıyorsan, zor zamanlarda varlığın istenmiyorsa yalnızsindır. Ve olduğun gibi kabul görmüyorsan yalnızsındır.
zor olaylar yaşarken(kendimce tabii) bunları biriyle paylaşabilmek istesem de paylaşamadığım zaman bu dünyada fazlasıyla yalnız kalıyorum.