Nereye gitsek elbet bir eşitsizlik, zulüm, acı, işkence ve ölüm... Her şekilde ölümün vermiş olduğu üzüntü yüzyıllar önce de vardı şimdi de var. Çocukların o güzel gülümseyen yüzlerine atılan tokatların, yumrukların yapmamış olduğu bir suçla yüzlerine atılan utancın sonunda bir çocuğun ölümü halk için sevinç kaynağı mı olur? Çocuğun yaşamı öncelikle yaşıtlarıyla oyun oynayacak, sevdiklerinden, etraflarında alması gereken sevgiyi zorla değil de isteyerek alması için güzel bir örnek olmaz mı? Çocukların yaşantısında o gençlik yıllarının zorlu bir yaşantı olsa da o zaman da sevgi, saygı, ilgi gençlik için güzelliği tekrardan tattırmak zor mu hayatta? Her gencin kendini mutlu etmesi gibi bir hakkı yok mu? Gencin de çocukluğu zor ya da kolay geçmiş olsa da hepimizin kuytu köşede herkesten sakladığı bir istek, bir hayali yok mu? Benim bile saçma gördüğüm hatta olması kolay bir hayallerim var. Kimine anlattığım, kimi ne de anlatmadığım hayallerim var. Bunu elde etmek için hem benim emeğim olması lazım hem de hayatın paha biçilmez bir zamanın olduğunu biliyorum. Önümüzde hayallerin gerçekleştiği güzel ve barış içinde bir yaşamın olmasını dilerim.
F.İ.
