artık mutsuz şiirler yazamam

ince bir dikiş iğnesine geçirmeye çalıştığım ip gibiydin.

gözlerim yakını göremeyecek kadar bozuktu.

omzumdaki melekler ve şeytanlar seni bulunca yer değiştirdi.

fısıltıları kalemim oldu.

sonra sağını solunu unuttup gidicek yer bulamadılar.

dünya büyük mü küçük mü diye düşürken,

sen önce sağ adımını atmıştın.

ki bu dünyanın kendi ekseninden daha büyük bir adımdı.

ve ben dünyanın herhangi bir ülkesinin herhangi bir şehrinde, 

herhangi bir şehrinin herhangi bir sokağında uyanmıştım.

ve senin gözlerin uzağımdaki bir rotayı kesiyordu.

dünya küçüktü.

içimde yarışan bütün atları serbest bırakmıştın.

onlara koşmalarını sen söyledin.

uzunca bir süre dünyayı dolaştılar kalbimde.

dünya küçüktü.

ve ben

sen arkan dönükken sırtındaki izlerden yol haritamı görmüştüm.

sonra kimseler bulamadı beni.

dünya büyüktü.