16 yaşımın son demlerini yaşarken kaybettim annemi. Bugün tam 4 sene oldu. Sesini duymayalı, güzel yüzünü görmeyeli, kokusunu içime çekmeyeli...
Çok güzel kadındı annem. Önce kendi hamuruna sonra benim hamuruma kattığı acılarıyla göçtü bu dünyadan. Annem gittiğinden beri dar geliyor bana bu yerler. Sığamıyorum hiçbir yere. Ne kendime sığabiliyorum ne de dünyaya... Ölüm her yaşta acı. Acının yaşı yok derler ya hani, sahiden de öyleymiş. Ölüme terk edilen annem beni de bu koskocaman, karmaşık, kötülük dolu dünyada yalnız bıraktı...
