Bir şeye başlamak hem zor hem heyecanlı oluyor. Bu durumu ifade etmekte güç. Günler sonra insanın kendi yatağında uyanmış olması bir yeniden başlamak gibi. Hayatım son zamanlarda fazlasıyla tempolu geçiyor. Yerine getirmem gereken vazifelerle uğraşırken yerimi bile muhafaza edemiyorum. Neyse ki bugün evde uyanabildim. Dün bir ara şunu fark ettim. Evet buradayım işimi yapıyorum bunca zorluk ve meşakkate katlanıyorum. Peki hayatımı burada tasarruf ederken kaçırdıklarım ne oluyor. Her şeyi yakalamak gibi bir derdim de yok oysa ki. Yapmayı istediğim çok şey oluyor. Vakit bulamıyorum. Vakti bulunca hevesim kalmamış oluyor. Bu kısır döngü hayatımın her anına çokça eşlik etmekte. Hiç hoşlandığım bir durum değil. Bazen çok cesur ve gözü kara olduğum anlar oluyor. Mesela bu çelişki ortada olmuyor. Mevcut durumu muhafaza etmeye çabalarken hayatımı çokça sorguluyorum. Çünkü hayat mevcut durum muhafazasına zıt bir karaktere sahip. Planlamadan ve kontrolden tamamen arınmış bir şekilde akışına devam eder. Onu elimizde tutmaya çalışıp kontrol altına almaya çalışan bizleriz. Bu da pek mümkün olmuyor aslında. Yine de insan yaşamı akıp giderken tıpkı bir nehirde rafting yapıyormuş gibi heyecanlı oluyor. Bazen su durgun bazen de bot ters dönmüş oluyor. Fakat yaşamın he zaman can yeleği olmadığı için çokça boğulmamız bundan. Birlikte nefes aldığımız anların heyecanını her daim hissetmek umuduyla.
