Her canlının mutlaka öleceğini bilen tek canlıdır insan. Ya da öyle olduğuna kendisini inandırmıştır. Fakat gel gör ki ölüsünün yasını en çok tutan da yine kendisidir. Bir tavuğun gözleri önünde civcivi öldürülsün, deli gibi çırpınan aynı tavuğun 10 dakika sonra hiçbir şey olmamış gibi toprak gagaladığını görürsünüz. Bir kedi birkaç gün acı çığlıklar miyavlar belki, sonra alışır o da, bir bakmışsın hemen devam ediyor hayatına. Çocuğunu kaybedişinin ardından ağlayan timsah bile aslında suyun dışında kalan ve kuruyan gözlerini nemli tutmaya çalışıyordur. Ancak konu insan olunca, bir ölüm bir düzine hayat götürebilir beraberinde. Ve inanır mısınız; beynini üst seviye kullanabilen tek canlı olduğuna inanan insanın binlerce çelişkisinden sadece bir tanesidir bu.