Ara bulucum olmadan kendimle anlaşamamaya başladım. Hunharca kullandığım bedenim ve zihnim benden inatla gitmeye çalışıyor, ben de aynı inatla onu tutmaya... Hangi ara kaybettim kendimi? Tam olarak neredeydim o an, bilerek mi yaptım? Yoksa sarhoş muydum kendime bu eziyetleri ederken?
Her kırılan saç telimin bana ettiği küfürleri duyuyorum başım yastıkla birleştirdiği sıralarda. Bana kızgın, öfkeli, oldukça kinli. Haklı da, çok şey bekledim. Düştüğüm an kalk, dedim. Dizlerim parçalanana kadar sürünmeye bile isteye gittim. Kendime ne halt ettim ben?
