Bugün gördüğüm ve yaşadıklarım her şeyden biraz öteydi. Çünkü sen yapayalnızdın. Ve bu yalnızlığın beni kendime döndürdü. Gözlerin benimle her buluştuğunda içimde bir kavga çıktı ama en sonunda tek kişilik bir tartışmaya döndü her şey ve en sonunda kendimle kaldım. Sanki en çok nefret ettiğim kişide sıkışıp kalmışım gibi. Sanki aynada gördüğüm kişi sevilmeye en layık olmayan kişi. Ama ben hissedebiliyorum senin hislerini çünkü ben senden daha beterim. Ve hissediyorum çünkü bazen hissetmek , yaşamaktan,bilmekten ve anlatmaktan daha güçlüdür. Sanki hayatım boyunca yanlış melodiyle dans etmişim gibi ve aslında müzik ne onu bile bilmiyormuşum gibi . Hiç bir şeyin bir anlamı yokmuş ve asla olmamış gibi . Şimdi senin yalnızlığın mı beni kurtarır yoksa ölmek mi ? İşte hayat labirenti bu . Ve bu labirentin çıkışı yok.
