varlığın şimdi ancak ağırlaşan göz kapaklarımda mümkün
gece 3'ü vurunca
öğle vakti perde havalanınca
güneşten mayışınca
yatakta uzanan silüetini
uzunca boyunu, boynunu
esmer pervasız saçlarını
bir daha konuşalım
kim olduğunu bilmeliyim
yine gel
şimdi saatimi kurdum
birazdan ışıkları kapatacağım
sakince bekleyeceğim uykunun gelişini
tekrar orada ol
en nihayetinde "ben" olduğunu biliyorum
sarılıp uyuyalım
geliyorum
