Zihnimin içi İstanbul sanki;
Kalabalık, karmaşık…
Kalbim desen;
Senden başka bir şey istemiyor sanki.
Her şeyde seni arıyor.
Her erkeği sen olarak görüyor gözlerim.
Deliriyorum galiba.
Ne zaman gözümü kapatsam;
Sen varsın orada.
Yıldızlar gibisin;
Bazen çok uzak,
Bazense çok yakın.
Ellerini istiyorum.
Sıcaklığını istiyorum.
Kalbinde olmak istiyorum.
Bazen vazgeçiyorum senden;
Kendi kendime.
Kimseye söylemeden,
Kimseye belli etmeden.
Sonra;
Tekrar seviyorum seni.
Her şeye rağmen.
Bana yaşattığın onca şeye rağmen,
Her gün daha çok seviyorum.
Her gün daha çok istiyorum.
Gözlerimi seninle açıyorum.
Yastığımda kokunu arıyorum;
Yastığıma hiç bulaşmamış kokunu…
Özledim;
Hiç tutmadığım ellerini özledim.
Hiç öpmediğim dudaklarını…
Hiç bakamadığım gözlerini özledim…
Her gün ama her gün,
Seni unutmak için yalvarıyorum Tanrı’ya.
Aşkını kalbimden söküp alsın istiyorum.
Unutmak istiyorum;
Hiç görmediğim gözlerini,
Hiç tutmadığım ellerini,
Hiç öpmediğim dudaklarını…
Unutmak istiyorum…
