Arada kalmak çok lanet bir şey ya. Kendi iyiliğim için hislerimi bastırıyorum hep aynı zamanda da bunları doya doya yaşamak istiyorum ama yapamıyorum. Niye bilmiyorum ama huzursuzum hem de fazlasıyla. Üniversiteye hazırlandığım için hep ders çalışmalıyım hedeflerim yüksek çünkü. Aynı zamanda senelerdir öğrenmeyi beceremediğim İngilizceyi öğrenmek istiyorum. Rahatça yazmak, piyano çalmak, tüm gün kitap okuyup film izlemek, stres yapmadan gezmek istiyorum. Hiçbirini başaramıyorum. Keşke eskiden bu zihniyette olsaydım diyorum bazen ama çocuktum yani en fazla ne kadarını düşünebilirdim. Şimdi bunları erteliyorum ama umarım güzel bir okul kazandığımda hepsiyle ilgilenebilirim. Her şeye rağmen hayata karşı umutluyum. Siz de umudunuzu yitirmeyin elimizde sadece o var...
