I
Bunca kargaşa, bunca düğüm niye
neden kopuveriyor uzunca duran bağ
ya görmezse beni diye
beklediğim yol üstü banklarında
Sahiden görmezse ne olur sanki
Bunca zaman tozlu güneşlerde
Arka sıralarda okudun kitabını
Toz sana sinmedi mi sanıyorsun?
Ömrüne silik bir renk olsun diye giren insanlar
Envasını görünce parlamayacak mı
ve çıkacak mı sanıyorsun üstünden
sesini unuttuğun insanların izi
sen çitiledikçe kan bulaşır üstüne yazık
ne yaparsan yap yaşıyorsun artık
II
Şafak sönene dek ışımak çabası
ve sonrası derin...
Görüyorsun ya güne benziyor insan
açık, fani ve yansı içinde
yerin altında titreyene aldırmadan
yanıyor karanlığına kendini tüketip
bir mum gibi,
içi kaygan mumlar gibi...
olduğu yerde öldüğü de oluyor insanın
III
Bana bak çocuk
Yolculuk dediğin yolda olmaktır yalnızca
