Şiir yazılır mı, söz söylenir mi bilmiyorum.

Betonarme bir binanın

Bağırışlarına.


O gün bugündür büyüyemedi.

Ekin adında bir kız çocuğu.

17 Ağustos günü tekrar eder,

Annesinin ve babasının 

Son gülümsemesi.


Kimi insanlar -yanlış olmasın- umursamayacaklarından değil,

Hissedemediklerinden.

Anmayacaklar bugünü.


Ekin belki bir şişe şarap,

Belki iki rekat namaz,

Unutmayacak o günü.


Kolunda babasının yazdığı iki mısra.

Anı mı dersin, acı mı bilmem.

Ekin unutmayacak,

Hapsolduğu hüznünü.