İnsan bilmez neyin ne olduğunu...
Kalbini kimin kırdığını.
Rüzgar savurur geçmişini yüzüne,
Ağlatır seni, üşütür...
Kime sığınacağını bilemez bazen.
Şimdiden çok kırılmış, umutsuz kalbiyle
Nereye, nelere tâbi olacaktı oysaki.
Bir kırılmış dal gibi,
Nereye savrulacağını bilemez bazen...
