Tanrı zamanın iplerini parmakları arasında tutandır. Zaman harekettir, kıpırdayıştır. Ölüler kıpırdayamaz. Sonun başlangıcında zaman durur. Sonun başlangıcı sona karar verildiği aşamadır. Şey sonun başında şeyse sondan sonraki var olumda da şey biçiminde süregelir. Kıyamet doğru zamanda koparsa sonsuz mutluluğa erişilebilir. Eğer Tanrı isek kıyameti dilediğimiz vakit koparabiliriz. Ölüm için mutluluk kollanmalıdır; ki şey, var olumdan uzakken şey olarak kalabilsin. Tebessüm ederken bağıra bıçağı saplayınca Tanrılık ispatlanır. Tanrı olmaya karar veriş aşamasında, yani sonun başlangıcında, Tanrı olum gerçekleşir. Son başıyla var olabilir. Baş ile son bütünlendiğinde, yani baş tarafından son yaratıldığında, Tanrılık tamamlanır. Sonlu var olumdan sonrasılık gerçekten ayrık, hakiki var olumdur. Bu yüzden sonlu şekilde var olan güzel şeyleri hâlâ güzellerken terk etmeli.
