3... 2...1... SAHNE!
"Alper Gencer birçok şiirinde benden bahsetmiştir.
hayatımın her anı ise bir Zeki Demirkubuz filmidir.
daha çocukken yani daha da aşağıdan bakıyorken dünyaya,
kelimelerin yıkıcı üstünlüğü karşısında teslim olmaya başladım.
Muhsin Ünlü okudum, heyecanlandım.
yolu gördüm de gidemedim..
mümkünatı varsa bu pusulaya bir mıknatıs takalım.
çünkü; yürüdüğüm yönü bilmemekteyim.
seyirciler karşısında sizi utandırmak istemem.
fakat, 23 yıldır bu filmin bitmesini beklemekteyim.
yaşamımın jürileri beni böyle izlerken,
ben hayatımı mahvetme konusunda ısrarcı kalacağım.
alın size bir spoiler
sizler bu dramanın bitmesini bekledikçe
ben yalnız yaşlanacağım.
reyting azalabilir hatta buna minnettar bile olabilirim,
ama ne olur final bölümünü beraber izleyelim.
sanırım ortasındayım bu senaryonun,
başka türlü açıklanamaz bu belirsizlik.
kuvvetle harcanılabilir sabrım,
ama bunu azar azar tüketebilirsiniz.
hadi! ödülümü verin gideyim.
kargolarım kapıda, yeni mağlubiyetler sipariş ettim.
bu arada hanginiz evime komposto yolladıysa gelsin alsın,
midemin tek dostu antidepresandır.
ya kapatın sahneyi, söndürün ışıkları herkes dağılsın,
ya da mutlu olduğum o sahneyi izleyelim.
bu karmaşa hoşunuza gittiyse gelin kurtarın beni figüranlıktan,
belki başrol olurum.
size kırgınım tabii,
o ayakta alkışladığınız şey benim hayatsızlığım.
ben aranıza karışıp başka bir film izleyebilir miyim?
bir kez olsun ben yadırgayayım,
ben eleştireyim.
olacaklara son vereyim,
gideyim."
"nasıldı hocam? duyguyu verebildim mi?"
"kestik! tekrar et!"
"tamam, tekrar edelim"
"Alper Gencer birçok şiirinde ben...
