Artık sosyal medyada herkesin bana bakın benim travmalarım var bu yüzden böyle boktan biriyim videolarını görmekten sıkıldım. Ya da bakın ben de sizdenim kasıntılığıyla çocukluğuna kadar inip yaşadığı belki de yaşamadığı, ona acı veren olayları anlatıp takipçi kasmasından. Bunu yapan insanların ileride yaşayabilecekleri sorunları düşünme gibi bir vizyonu yok bence sokakta yürürken saçma sapan insanlar ona o bangır bangır yayın yaptığı olaylar sayesinde iyice onları düşürecek sözler edebilir ve o tamam ya ben bu olayı aştım dağlarından aşağı tepe takla düşmelerine sebep olabilirler. Bakın şöyle bir gerçek var kimse sizinle aynı şeyleri yaşamadan sizi anlayamaz. Kötü şeyler olunca tek beklentiniz o süreç hafifleyene kadar “Yanındayım.” diyen birilerinin olması olmalı. İnsan biraz gizemli komplike bir varlık bence. Sizin hakkınızda herkes her şeyi bilirse bir özelliğiniz kalmıyor aslında. Şimdi bakıyorum insanlar takipçisi artsın diye travmalarından rant sağlıyor bakın bu çok uç noktalara kadar gidebilir ve size kalıcı zararlar verebilir. Eğer samimi bir şekilde daha iyi hissetmekse amacınız bunun için terapiye ya da psikiyatriye gidin her yaşanılanı herkesle paylaşmak size ilk başlarda iyi gelse de sonradan bunu size kullanabilecek insanlara da  yolu açmış oluyorsunuz. Bir de büyük travmatik olaylardan bahsetmiyorum tabii ki ama artık her boktan davranışa sahip insan bak ama ben neler yaşadım savunması yapar oldu ve hani o dizilerdeki manipülatif orta yaşlı ergen ve aslında tedavi olması gereken karakterleri bile bize yumuşatan bir hikâyesi olduğunun gösterilmesi de sanırım bu insanların sayısını arttırdı.