Yazmak için fazla bir sebep aramıyorum daha çok yazmasam nasıl olurdu diye düşünüyorum.
Şu sıralar etrafı daha dikkatlice kaleme alarak bu düşünceler etrafında dolaşıyorum aslında çok basit geliyor. Sığ düşünceler arasında farksızca köşe bucak dönerek ne yapacağımı fiilen izlemek bir düşüş sayılabilir. Meraklı gözler tatsız zevkler yorgun kaslar. Gergin sinirlerimin yeri göğü bir edecek uykusuzluğu perişan bir hale getiriyor tüm vücudumu ayakta tutunduğum bir tek ellerimi göz önünde bulundurduğum bir zaman. Çaresizliğin noktayı uzuvlara kadar hissettirdiği parçalanmış bir resmediliş. Belki her şey bu şekilde daha mükemmel olabilir. Şayet tek bir sözcükle AFFETMEK kelimenin sarhoş ettiği hezeyan çok büyük şehvete yol açıyor. İşte tam o zaman da başladı bu dediklerim tam ortasında aşağıya bakarken onu fark ettim. O kelimeyi taaruzun son sınıfında feryat figan bir şekilde tertiplenemeyecek kadar şekilsiz.
