Ruhumdelindi
Gözlerimden kanlar fışkırıyor
Sessiz çığlıklar atıyorum karanlıklara
Acı çekiyorum bir karşılığı yok
Bir cenaze kalkıyor içimde
Ona son kez bakıyorum
Kolum kırıldığında bu kadar acımamıştı
Ama daha çok acımışlardı
Bana
Varlığım parçalandı
Geri döndüğümü hissediyorum
Ama çok inceden
Salaklığımı kutlayalım
Ben yoktum
Hiç bir zaman olmamışım.
Yutkunacak daha çok cümlem var.
Bağıramıyorum
Ağlarken çığlık atmak imkansızmış
27 ye aylar kala
Bunlar nasıl varoluşsal sancılar tanrım
İçten içe bedenimi çürüten.
Ben kimim KİMİM BEN
Ruhumu nerde bıraktım
Hayallerim, rüyalarım...
Kabus bile görmüyorum artık
Neşet ertaş'ın dediği gibi- sessizliğini duymayan birine sevdanı verme gönlün incinir
