Günümüz aşkları; sabır taşı
Sanılanın aksine unutulmaya yüz tutmuş
Yüzyıllık bekleyiş ve yakarış
Farklarımızda aradığımız benzerlikler
Bizi biz yapan
Yıl 2024’ün son yarısı
Ne şans ama, kupası elinde, zil çalar
Uyudum, uyandım, sandım, kandım
Beynim kusuyor sanıyorum
Güvercin girmiş odama, kovmuyorum onu.
Kadim kültürlerde iyiye yorulur özgürlük bu,
Öyle değil mi ama, uyduruyor muyum yoksa?
Yine de inanmayı seçiyorum
Mevsim kış, saat sabahın erken saatleri
4-5 ilaç veriyorlar bana alıyorum
İyileşiyor muyum hiç bilmiyorum
Belki toplum nezninde.
Korktuğumu sanıyorum ben,
Aslında korkuyor muyum?
Hastanede volta atıyorum
