Bilmiyorum neden bu yorgunluk, halsizlik, mutsuzluk. Minicik seylere mutlu olan insanlardık ne oldu büyüdüm mü yoksa başka bir şey mi bilmiyorum. Hayat enerjim kalmamış gibi davranıyorum mutsuz eden spesifik bir durum yok. Kalkıp adım atsam kaldıramayacağım yük yok fakat kalkacak enerjim yok. Beni bağlayan mutlu eden bir dala denk gelmedim sınandım sorgulandım. Alışamadım içime sinmedi başka memleketler. Umudum olsa saniye beklemem ama umudum da kalmamış gibi. Rabbimden çocuk mutluluğumu geri isterim. Çocuk olsam çok şeyi değiştirirdim. İster 19 olayım ister 40 eski neşem yok olmuş gibi. Verimli bir tarlanın en kurak yılı gibi..
