Ansızın bir gece bir ışık yayıldı gökyüzüne
Ve bir ses duyuldu yerin altından
Açıldı bütün evlerin ışıkları birer birer
Sonrasında kesildi elektrikler
Patladı duvarlar, camlar ve kırıldı eşyalar
65 saniye, korku dolu anlar
Yıkıldı evler bir kağıt misali
4.20
Açtı ölüm kollarını,
Binlercesinin ölüm saati
Bir gece moloz yığınına döndü tüm şehir,
Bir gece aldı ölüm kollarına insanları.
Karıştı birbirine çığlıklar o saatte
Sonrasında Türkiye yas içinde
Yaşıyorum diye sevinemedi insanlar.
Bir babanın haykırışları kaldı kulağımızda,
Bir annenin ağıtları,
Hayvanların korku dolu gözleri...
Bir baba melek olan kızının elini bırakmadı
Bir anne kızıma mezar almışım diye ağladı
O saniye binlercesinin ailesini aldı,
Binlercesinin yuvasını.
Evleri oldu mezarları,
Kader diye geçiştirdiler insanları
Öksüz kaldı çocuklar,
Kefen bulamadı insanlar,
Battaniye ile gömdüler sevdiklerini
Bazılarının olmadı mezarları.
İsimsiz mezarlıklar numaralandırıldı
Bilemediler nerde mezarları
Ne öldük
Ne de yaşıyoruz
Ölümle yaşam arasında ki ince çizgideyiz
Araftayız.
Ölmekten beter oldu halim,
Ölmekten beter oldu halimiz.
Bedenen varız, ruhen araftayız...
