beton kokan ellerin
sessiz ağlayışlarında
direnmek umuda
ve bitip tükenmek
haykırışların ardından umutsuzluğa
hüznün kara ışıltısıyla
başlamak doğan güneşin ardına
kimsesiz, tehi, edebi
bir hayatı yaşamak
düşen gölgenin yansımasında
bir çiçek yeşertmek içinde
ve usulca solmak
geçen zamanın soluğunda
yabancı bir eli,
aydınlık diye nitelemek
bir mevsimi görmek
akan gözyaşlarında
usulca sarıl,
içinde yeşerttiğin çiçege
Korkma,
bir mevsim daha güzelleşecek
solan bedeninde.
