Kırık cam parçaları
Kim benim kahramanım
Yaşlandıkça aptallaştım
Bitmeyen travmalarım
Gözlerime bakıyor tren rayları
Konuşmaya başlıyor demir parçaları
Gel sana kalbimi açayım
Sevgimden ev yapayım
Beni asla bırakamazsın
Çürüyelim birlikte
Bağla kendini bedenime
Üstünden daha büyük bir sevgi geçecek
Seni diğer insanların arasından seçecek
Sadece beni sev diyecek
Bilmelisin ki biz faşist demirleyiz
Seni kimseyle paylaşmak istemeyiz
Rutubet dolu bir oda
Manzarasız penceremiz
Yer ayırdı sana ecelimiz
Haydi hep beraber
Biz uzaklara gideriz
Bu köyde bize yer yok
Kırık kadehlerimize
Kırık kalplerimize
Yıllanmış hayatımızdan
Bir bardak şarap koy
Camları toparladım elime
Kanadı ellerim
Bozuk plak gibiyim
Sürekli tekrar içindeyim
İsyan ediyorum
Karanlık kaderime
