Sıkıldım bu yeni icatlardan

Keşke taş devrinde taş taşısak

Sıkılıyorum çıkmaz tartışmalardan

Keşke evrensel bir zeminde buluşsak

Sıkıldım bu dünyadan

Keşke biri beni uyandırsa bu rüyadan

Sıkıldım bu varlıktan

Keşke emin olsam var olduğumdan

Sıkıldım bu yokluktan

Ne gelir insanın başına

Sanatsız, sevgisiz yaşamaktan

Sıkıldım bu tüketme alışkanlığından

Acı bir kahve, günde iki paket sigaramdan

Sıkıldım her şeyden bir anda

Keşke sana bir kez sarılsam

Sıkıntım geçer mi sanmam

Daha sıkı sarıldım sancılarıma

Sıkıldım her geçen gün ölüme yaklaşmaktan

Keşke korkmasam

Hiçlikten, yok olmaktan

Yok olarak varlığımı kanitlamaktan

Sıkıldım içimdeki kaostan karmaşadan