İçimi titreten, bana güç veren bu ani mutluluk dalgası nedir?
Sizden özür dilerim sevgililerim. Anlamamıştım. Bilemiyordum. Sizi kabullenmek ne kadar doğru bir şey, sizi sevmek ne kadar basit.
Kendimi öyle özgür hissediyorum ki. Her şey iyi görünüyor. Her şeyin bir anlamı var. Her şey gerçek. Kendimi anlatabilmeyi ne çok isterdim. Ama yapamıyorum.
İşte her şey başa dönüyor. Her şey yine karmaşık. Ama bu karmaşa 'ben'im, 'ben', benim olmak istediğim değil. Ve artık korkmuyorum. Gerçeği söylemekten, bilmediğimi, aradığımı henüz bulamadığımı söylemekten. Yalnızca bu şekilde canlı olduğumu hissediyorum. Ve sadık gözlerine utanç duymadan bakabiliyorum. Bir şenliktir hayat. Birlikte yaşayalım! Sana başka ne diyeceğimi bilmiyorum. Ne sana, ne de diğerlerine. Mümkünse beni olduğum gibi kabullen. Birbirimizi bulmaya çalışmanın tek yolu bu.
Guido...