Kar yağar şimdi
Ben bu kenti terk etmeden hemen önce
Hemen önce beyaza göz kırpar dağlar
Sırtını güneşe döner bulutlar
Yüzü donmuş insanlarla dolar kaldırımlar
Hoş gelir insan gözüne bunlar
Ama bilmezler ki
Çığ altında kalır karıncalar
Kim bilir; belki de yuvasındalar
Ama her halükarda
Bana iletilen bir mesajdır bu kanımca
Anlarım ki;
Gitmenin hiç sırası değildir
Kalmak için hazırdır tüm şartlar
Hazırdır, ama gel gör ki kaderde ne var?
Ve bazen, bazen demek öldürür insanı
Planlı değildir bazen vedalar
Çünkü bazen biletler gişelerde satılmaz
Yani bazen zihnen yola düşer insan
Bedenler çarpışmadan birbirine
Herkes yine herkesten uzak
Herkes yine dokunulmaz
Herkes yine karışıp birbirine
Dökülürler dünyanın geri kalan bütünlerine
Bakılırsa eğer bu açıdan
Ücrete tabi değildir izlemek
Dünyanın geri kalan tüm kısımlarının
Acıdan yapma adımlarını
Ben de onların arasındaydım
Yürüyordum ve yürüdükçe ben
Hızla büyüyordu sanki coğrafya
Kimi geç kalıyordu, kiminin gelişi çok erken
Adım başı mutsuzluklara çattım giderken
Ve bu iş böyle olmayacak derken
Telaşlarını dindirecek oldum
Fırsat vermediler
Çünkü çok yorgunlardı
Ve çok kızgınlardı
Her biri ayrı ayrı
Yüz bin yıl kilometrelik öfkeden dönüyorlardı
Ve yine, aynı hırsla
Yüz bin yıl kilometrelik öfkeye gidiyorlardı
Üstelik beni de görüyorlardı
Kalabalıktılar ama esasen bir başınaydılar
Onlar; tanrılar kadar çoktular
Ve yine onlar; tanrılar kadar yalnızdılar
