Klişe gibi başlayan bir aşk hikayesi ama hiç de klişe olmayan bir son. En iyi dram filmlerinin arasına girebilecek, bir film.
Spoiler vermeden filmi anlatamayacağım için sadece birkaç replik bırakıyorum.
"Affetmek, zor değildir. Affetmek sadece, kalbinde sade bir oda bağışlamaktır. Dedem böyle söylerdi. Gerçek bir marangoz kalbinde bir saray yapabilendir. Ama sen yaptığın evde yani sarayında tüm odaları annene ve nefretine vermişsin. Ya sen nerdesin? Sense dışarıda titriyorsun… Affetmek… Kinine kalbinde daha küçük bir oda verir."
"Hatıralarım yok olursa ruhum da yok olur."
"Seni tanıdım çünkü unutkandım, seni terkediyorum çünkü unutkanım."
