Her gün ağarması umuduyla,

Her ufkun parlama neşesi.

Boşa çıkar günümün enerjisi,

Bu mehtabın da ne farkı var?


Her sabah fabrika sesleri,

Diriltir beni ölümden hayâta.

Çalar kapımı bir selâmet kuşu,

Kapıdan duyulur o koşuşu.


Sükûnet bağlamış bir ruh,

Açar her sabah çalan kapıyı.

Paspasında yine bir Cezayir Menekşesi,

Anladı yine bugün de öleceğini,

Kimseler göremez bu soyut silüeti.


Yazar mektubunda boyundan büyük kelâm,

Anlar yine bu mektubun sahibini adam. 

Hüsranı tekin, sesinden ırak,

Damağından iner kursağına buhran.


Yine başladı bir ölümlü güne,

Zincirlerini çeker içine,

Yüzünü sarar bir perde,

Saçar sahte neşesini günden güne.


Yine diner güneşin ışığı,

Gömülür odasına kursağındaki bıkkınlığı,

Uyanıyor şimdi asıl benliği,

Düşünsün şimdi gecenin dinginliği.


Somutluğunu kapatır soyuttan bir perde

Ve bir daha başlar hevesli gecelere.

Pençesiyle perdesini yırtar yüzünden,

Yaslanır yakamozun yansıyan köprüsüne.


Aynalara yansıyan bu öz, 

Onun gecelerine olur bir köz.

Kusarcasına dökülür dudağından söz.

Sebeb-i ziyaretidir bir kem göz


Denizin dalgalarına öfkesini kusuyor.

Çatallı sesini notalara döküyor.

Yediği darbeler onu güldürüyor.

Bildiği ehlinden hiç şaşmıyor.


Soğuk gecelere satmış ruhunu.

Her gece dolaşan bu gece yolcusu.

Soğuk rüzgarlardan kaçan yüzler,

Onu çağırıyor bu serin sesler.


Karanlık işlenmiş onun adına,

Kaybedene kadar savaşır bu yolda.

O uyuyamıyor, uyumak istemiyor.

Benliği bunu reddediyor.


Ölümün gerçekliği yaşamıyla bütünleşmiş.

O, her şeyi erkenden kabullenmiş.

Hayatın son cümlelerine kanmış,

Yalnızlık onun kanında var.


O, Gelecek sezonu bekliyor.

O, Bu dünyaya ait olmayan bir yolcu.

Silüetlerden kaçan bir gece yolcusu.

Yalnızlık onun kanında var.


Karanlıklarında kayboluyor.

Her şafak sökmesi, gardını indiriyor.

Zaman onun girdabı,

Sabır nedir bilmiyor.


Sanki olacaklardan bir haber.

Bağlarına salkım vermiş bir keder.

Bu geçen sürece yaslanır gider,

Dereden nehire süzülür gider.


Elbet bir şelale çıkacak önüne.

Onu asıl sezonuna bağlayan,

O arsız uçurum..

Gözlerini kör etmiş güneşin ışıldaması,

Göremiyor uçurumun yaklaşmasını.


Duygularına yenik gece yolcusu.

Kursağında kalır tatlı uykusu.

O yarın da bunu değiştireceğine inanıyor.

Ve gecenin kucağında milyarları izliyor.


Kimseler göremez onu.

Yansır sokak ışıklarına somutluğu.

Tek yoldaşıdır ona gölgesi

Ve adımlarıdır onun sessizliği…