Çok garip ama bomboşum bugün. Boşluğun bu kadar ağır olduğunu bilmezdim bugüne kadar. Hissiz ama boğucu bir duygu bu. Hikayemiz bitti. Aylar önce bitmiş sanırdım, meğer benim içimde bugünmüş son günü. Evet yaralı çıktım bu hikayeden, bu aşktan, bu savaştan. Hem de çok yaralı. Böyle olacağı baştan belliydi belki de, göremedim. Her an, her duygu, her acı yaşanmalıydı demek. Kalbim başka türlü susmazdı belli ki. Evet doğru duydunuz kalbim de sustu bugün. Hem de tek bir kelimeyle. Neydi bugün kitapta karşıma çıkan kelime ?
"Hüsran, hüsran, hüsran."
Evet dedim okuyunca. Tam olarak bu.
/umulan, beklenilen bir şeyin elde edilememesinden duyulan acı, düş kırıklığı/
Ne okkalı bir düş kırıklığı ama.
Kırık /kırılmış olan, saf renkten biraz uzaklaşmış olan, melez, kırıntı/
Demek saf rengini kaybeden bir kırıntıyım artık. Kulağa komik geliyor. :)
Düş mü? /uyurken insanın zihninde beliren olayların, düşüncelerin, görüntülerin tümü/ Besbelli uykudaymışım ben.
Ahh seni uykucu minik kırıntı seni.
İnsan böyledir işte. Ağlamaya gücünün yetmediği şeylere gülmeye başlar. Bunu sadece en diptekiler bilir.
Bknz. ben
Bazen çabalamayı bırakır insan. Yeteri kadar istemediğinden belki de. Ya da savaşacak gücü kalmadığından. Aşığın gücü biter mi hiç? Onun ki hangisiydi bilmem?
Sanmam.
Kızıyor muyum asla. Asıl kızdığım, kırıldığım, benim minik ve saf kalbim. Nasıl olur da bu kadar ümit etti. Nasıl olur da bu kadar inandı. Ve nasıl olur da bu kadar bekledi gelmeyecek olanı bilmem.
Ahh kalbim çok kırgınım sana. Senin için çabayı bırakanı ne diye beklersin ki bir asır.
Evet bir asır. Bazen bir gün bile bir asır gibi gelir insana ya bugünde öyle bir gündü.
Öyle yorgun öyle kırgınım ki. Kalbim paramparça, kalbim suskun artık.
Aramızda binlerce kilometre ve binlerce yıl var gibi. Öyle uzak öyle yabancı.
Bir zamanlar kalbimde sıcacık olan yerin buz gibi bir boşlukla doldu. Üzgünüm, kalbimden bugün kovuldun sevgili...
14.01.2024
