Acı bile ilgi bekler.
Acıya bile ilgi vermeyip normalleştirdiğimizde bir numarası bir hissi kalmaz.
Fakat sevgilim,
Ben acımı suladım.
Bu acı senden bana kalan tek canlı şey.
Senden gelen hiçbir şeyi öldüremedim.
Öyle olur ya kuzum,
Sen vardın ve bana verdiğin şeyler normaldi.
İlgi beklemedi, his azaldı.
Fakat senin yokluğun hiç normal değildi
Ve bu acı senin yokluğunla geldi.
O yüzdendir sen varken veremediğim ilgiyi
Sen yokken mecbur veriyorum.
Kısır bir döngüye soktun beni,
Çok şey öğrettin fakat
Ben öğrenmekten çok korkuyordum.
Ve sen benim korkmama da kıyamazdın.
