içimde dinmeyen acı sancıları
soluksuz tekmeler yedirtiyor tekrar tekrar
iki büklüm kıvranmış bir köşe başında,
bekliyorum bir anlayış dileniyorum
sancı döngülerinde dönüyorum
dönüyor muyum tek vücut yoksa başım mı dönen, bilmiyorum
bildiğim tek şey sana dönüyorum
sancılar kaplı kalbimle sana dönüyorum
kıvranmışım bir sokak kedisi gibi
bir çöp kenarında yahut eski bir dükkan önünde
bekliyorum, bir acıyı büyütüyorum
soğuk beton içimi ısıtıyor
dinmiyor bu acı denen varlık
gittikçe büyüyor, üşüyorum
yağmur çişeliyor gökten, başımı kaldırıp bakamıyorum
başım ayrılmış bedenimden acılı göz yaşlarını akıtıyor gözlerinden
sırılsıklam köşe başları, gömüldüm işte sulara
su bile dindirmiyor acımı
ekmek mi bastırmam lazım yoksa yoğurt mu
hepsini yaptım, geçmiyor bu acı sancıları
kalbime kazınmış acının adı haykırıyor
yağmur adınla yağıyor bulutlardan
yansın ışıklar dalgalansın sular
yazsın adını duvarlara köşe başında çocuklar
anlayışın içinden çıkıp çalsın kapımı
kapı başındayım
sen elini kaldırdığında değmeden açarım
