Acı uyutmadığında ve morfin bile çaresizliğini anladığında

Ayaklarımdan başıma bir isyan yükselir

Ellerinde korku broşürleri ile bir adam geçer aklımdan

Kitaplar hâlâ toplumu reddetsin, beni de


Acım uykusuz ve zaman morfinden daha hızlı yayılırken vücuduma

Böyle zamanlarda Kavimler Göçü'nü anlarım

Bir kadının omzunda kalan son umudunu

Yaşamın zorla müşterekleştirilmesini

Annemin yaptığı yemeklerin tarifsizliğini

Hani memurun pazar alışverişi gibi

Her şeyden biraz anlarım


Bir İngiliz olsam söylenecek söz çok

Ama bizimkilerin başına gelemediyse göçenler

Herkes giderken arkasından bakmak düştüyse

Genlerimdeki yoksunluktur bana miras


Şimdi ve o zaman

Yatakların yorgunluğu kaldığı mevsimlerde

Biraz da kahvaltıların göz altı torbalarını dolduramamış olmasından

Acı yaşatmadı ve morfin kayıp