Dünyada yürüyen ben değilim
aya bakıyorum, aya bakan ben değilim,
bilmemeyi biliyorum, bir kokuyu sürerken
izlerimi incelerken vazgeçmeyi
resimlere bakan ben değilim
düşüncelerim eşit değildir hiç yansıma
elim titrer ve korku girer çatlaktan
çatlaklar benden değil bu korku
heyecandan sonra bu ter benim değil
hep çekimserim koşarken sesin ardından
duyan ben değilim kendi isteklerimi
.
Seçemediğimi çok geç anladım ben
bir anda bir acıdan diğer bin hisse doğru
var oluştaki tekinsiz çemberleri öteleyip
ahenkli ev anlatımlarındaki ben değilim
ve hep mağdur oluşlarla sonuçlananlar
kar altına gizlediklerim kelimelercedir
belirsiz sayılar kadar ve sonsuz diyeyim
ki uzağa tutkun olan ben değilim
bir kokudan bir şarkıdan geçmişe uçan.
.
Belki bu şiir dokuz yaşımdan
belki beklettiğim ben değilim
hangi çam görüntüsü bir mezar imidir
ne iyidir benim hakkımda, bilememdir
yoğun ve izleyen insan öbekleri arasından
kaçan ben değilim, ben değilim uyanan
ve çok kişiyim acıyım hakkımda
kendime beni bilmeden davranan
aceleyle sıkılan, neyim ve kekemeyim
her şeyi kabul eden ben değilim
nefretli içi öfkeyle dolup taşan
ben değilim.
.
Yazıyorum ki belki kendimi tanırım
belki bir şeyi unutmuşumdur da
hatırlarım ve şarkılar yazan mutluluklar
ben değilim küfür eden soysuzca
ama belki bir tükürüğümdür zamana.
.
Poyraz Kostik
2024-06-17T17:56:25+03:00Tesekkür ederim zeynep ☘️
Zeynep
2024-06-17T17:06:11+03:00"Dünyada yürüyen ben değilim..." Cümlelerine sağlık Poyraz. 🌸