korkuya bıraktığım benliğim
her güne özel anladığım var oluş biçimleri
etik değerleri ve açarak şah denemelerim
kaybolmak gerekirmiş ve hüzün hiç bitmiyor
bir şekilde üzüntüm, bin farklı şekilde dönerek.
her şeyi zorlaştıran bir şey var içimde
ah hüzün bitmiyor ya da yanılgıdayım
yenilgi, yenilgiye özel adlar, yenilgime yenileri...
bir şekilde duvarı ben ördüm ruhuma
güneş benim için, bir kalp çarpıntısıyla kaldı
bir yarına varamayışın uğultusu yazgım
gibi
bir şekilde umutsuzluk, bin farklı şekilde
yavaş yavaş içine çekilen bir tuzakta kaldım
ah hüzün
ah hüzün hiç bitmiyor ve çürümek.
.
Anlamımda bir isim yok, kısık gözlerle bakıyorum
anlatacak kadar cesur değilim bakışlarımı
bir yerde duracak kadar yavaş deği aklım
ve üzülmeyi hiç terkedemedim belki yanlıştı bu
belki bütün adımlarım korkuyu yenemediğim için
yenilgi yenilgiye has durum belki mutluluktaydım,
Kalıcı değilim, düşlerim hep geçici, kabul
önceden her uyanışta bir suçlu arardım
her uyanışta yeni bir duvar ve yeni bir ayna vardı
sebebsiz, kokusuz ve dilsiz bir hüzünle
.
Sanki gördüğüm şeylerin hepsi kağıttan
bütün bu şeyler de zaman ve yabancılığımdan
bütün duramayışım ve yazgım bütün bir bozgunda
yanayakıla aradığım da ne bütün kalamadan.
Artık içinde yayıldığım bu mekanda ve zamanda
hiçbir şey ilk gördüğüm halinde değil
sadece bir savaştayım ve çok üzgünüm.
