tüm sorunlarımın çözümü sensin,

aşksa aşk, muhtaçlıksa muhtaçlık.

utanıyorum bu bedenden ve bu dirilişlerden,

ama seviyorum.

bir pervaneye tutulan ateş böceği gibi

beni öldüreceksin.

geriye anılarım bile kalmayacak,

beni öyle bir yoklukla göndereceksin bu dünyadan.

ama seviyorum!

aptallığımın da beni anlamasını diliyorum.

bir gün başkasını öpeceksin.

bende yaptığın hataları,

onda birer başarıya dönüştüreceksin.

belime koymadığın elini,

almadığın hediyeleri,

bakamadığım gözlerini,

hepsini ona vereceksin.

bir gün tüm bunları acıyla hatırlamayacaksın.

benim mezarımda bile görünmez adın yazacak,

kimse görmeyecek ama herkes okuyabilecek.

bu dünyaya geliş sebebim sensin,

gidiş sebebim yine sen olacaksın.

senden geçemediğim her an, boynuma urgan gibi dolanacak.

sen başkasının kucağında uyuyacaksın,

artık bunları konuşmanın bir anlamı yok, biliyorum.

biliyorum artık beni sevme ihtimalin varsa bile,

öpme ihtimalin yok.

çünkü biz o eşiği geçtik seninle,

ben kenarında oturup ağladım.

senin eşik sonraların hep çiçekli,

ellerini omuzlarıma yerleştirme!

bu sefer bana teselliler verme!

çünkü biz o eşiği geçtik seninle,

acının eşiği bir köprüydü;

yıkmanın zamanı geldi.