Acı dostun gibidir bazen ve nerede olursan ol konuk severliğini bilir gelip konaklar sende. Ev sahibi olsan da koşulları belirleyen hep odur. Git desen gitmez, saygı duysan arsız olup çıkar. En zayıf anlarında saldırır acı ve daha çok geceyi bekler.


Bir ses duymak istersin özlemle ama duyamazsın. Üzerine yüklenen acı yerinden kalkamaz bir hale getirmiştir seni. Bir ara güç bulur gibi olursun kendinde ve meydan okumaya karar verirsin ama sen daha davranmadan bütün savunma duvarlarını yerle bir etmiş olur. Kendine anlatmak istersin derdini ve neden hep gelip seni bulduğunu sorarsın sık sık. Oysa yoktur böyle soruların yanıtları senin hayatında.


Ağlamaya çalışsan başaramazsın, gülmek zaten yasaklanmıştır, unutmak ise olanaksızdır. Elinden gelen tek şeyi yapmaya karar verirsin saatler sonra. Acıyı uyuşturmaya çalışırsın kendin ile birlikte.