Biliyorum ,sen de biliyorsun, tamam. 

İnsan mutluluğun peşindedir. 

Acılar ise hep annem gibidir ya da en sevdiğim lise öğretmenim.

Kalbimin çoğu tahsil dönemi yatılı geçti. O zamandı işte,acı,merhametle bana ilk o zaman yüzünü gösterdi. 

Elleri yoktu,gözleri ile okşamıştı çaresizliğimi. Sonra başka mekan,ben bazen başka insan. Sonra merak,sonra telaş,sonra unutuş.

Yüzme bilmeden bu kadar ağlanan bir dünyada ne işin var dedi bana. Dön dedi geldiğin o dağlara. Burası nefsine geniş. Ruhuna dar. 

Ve döndüm. 

Yaşadığım tüm acılarımı şükür içinde anarak.