Uzakça bir yere bakıyordum;
Altında üstünde mavilikler,
Bir sürü çıkıntılı hikayeler.
Hüzünler bir tırmanmış ki sorma.
Mutluluklar bayır aşağı,
Koşmuşlar korkudan.
Kimi yeri mezarlık,
Kimi yerindeyse imparatorluk izleri var.
Tüm savaşları doğa kazanmış gibi görünüyor.
Bazı parçalar uzaklaşmış bütünden,
Ama belliki kurt kapmış sürüden ayrılanı da sürüyüde.
Toprağın içinde kuruyan kanları,
Hissediyorsun bakarken.
Bir yetim ordusu ile anneler savaşmış,
İlk önce anneler ölmüş, sonra çocukları.
O maviliğin için de nasıl yok olmamış?
Onca savaşa ve şaraba rağmen.
