Ağacın altında oturuyor adam,
Korku yayıldı yine uyuyamayan gözlerime.
Bu onu son görüşüm müydü
İki adam, onu tam buradan götürdü.
Eskisi gibi köşesinde otursun adam,
Girmesin istiyorum o cehenneme yine
Yaşadıkları ve yaşlanmış yüzüyle
Aklı hâlâ kaybettiği işinde
Çalınan hayatına üzülmez hiç adam
O uyuşmuş beyniyle
Dinin derdinde
Bir ışık yanmaz hiç imanla körelmiş kalbinde
Kaybetmeye alıştırılmış adam
Hep azla yetinir olmuş
Hissetmez hiç soğukmuş koğuş
Düşünmez, kitap yalanmış, varlık aslında yokmuş
