Yazgımda yeni bir şey doğuyor

Büyüyor içimde geceleri

Acısı kırılmış duvar karartıyor

Adını bana koyduruyor hayat

Gezeceğim belli ki kırk türlü alemi

İçimdeki varoluşu- kahroluşu tanımlamaya

Yetmiyor gücenmiş hücrelerim

Her gün zorla aşina oluyorum

Devam eden bir hükümsüzlüğün içinde dağılıyorum

Seyrediyorum dünyayı

Sancısına, sanrısına, sandıklarına odaklanıyorum

Benim içimde büyüyen hisse benzeyen

Saçmalıklar fark ediyorum

Dağlar düşündürüyor nefsimi

Dimdik duruyor olmasının manasındaki çaresizlik bekletiyor amalarımı

Denizin adını anmak boğuyor göz bebeklerimi

Kendi suları içinde boğuluyor olmasını

Hissediyor olmak

İntihara teşebbüs olarak geçiyor kayıtlara

Bunun

Sebebi ben

Sebebi sen

Sebebi dünya

Sebebi her ne ise

Beni yazgımda boynu bükük bir kız çocuğu gibi hissettiren boşluğa dargınım