Çocukluğumun buhranında kaldım belki de, hep içimde bir yığın çocukluk anıları. Yazın sıcağında, toprağın tozunda kaldım hep.
Çocukluğumun masum bahçesinden kopardığım birkaç silik anım kaldı benliğimde. Yoksullukla boğduğum çocuksu heveslerim hala adım adım izliyor beni.
Güneşin batışında tozlu üstümüzü temizlerken batan güneşi kucaklayıp koşarken evimize, arkamızı dönüp tozlu bir selam verirdik.
