Köşebaşı büfe önü ceset kokmuyor
Ciğerci Salim kanser olmuş
Bunu sokak kedileri karnından bilir
Evin yolu senden sonra uzadıkça uzadı
Kör geceye bir kırmızı adımlarınla saplanır
Adımların bıraktığın boşlukta yankılar
Hepimiz şahidiz, battı balık yol alır
Ne ahırından kaçmış dünyada yalnız olmak
Ne sabahları ölmek
Gidişinde bir şeyler taciz ateşi
Gidişin ruhumda nedensellik gasp ediyor
Senin adımlarının muhtevası vandallar
Adımlarınla bil ki istilan haksız
İşte sen de bilmiyorsun bu nerenin kanunu?
Aşk dediğin çok stresli bir sarılmadır sevgilim
Sen gidiyorsun, kaygım kalıyor.
Öfkem, merhametim, hafızam kalıyor
Ürkek şiddetim titriyor adımlarınla!
Eve karanfil aldım, balkonum ısındı
Bahar, bahçe kasveti yolculuyor evimden
Yalnız elem felç salonun ortasında, inliyor
tekerlekli sandalyeyle bastığı parke.
Bir eski adam görüyorum kable'l-vücut
Sakalı buruşmuş, eli beyaz, teni kirli
"Evlât" diyor, "aslında tam şimdi bir klişe vaktidir"
Senin giden adımların bile sevgi söylüyormuş
Her yer tanımış bizi, her yer kırgınmış
Kediler tanımış, ciğer tanımış,
Çöpün yanında asılı yetim, kuru ekmek tanımış
Ve şimdi adımlarınla bir çağı kast ediyorsun sen
Adımların kalbimi soykırıyor aklınca
Üstelik sevgileri arkanda delil bıraktın
Biliyorsun, bu sokakta çok kedi ölür
Sana düşen kuşları da defaatle anlattım
Her köşede bir adam yanarken, el insâf
Elini vicdanıma koy, "sırası mıydı?" de bana
Kolumu tutarsan senin de dizin kanayacak
Velhasıl durum vahim, tüm mahalleye sor
Adımlarınla bu katliamı yerine bırak,
Ve hatırla
Bütün sokak kedileri stresten ölür
Bunu sokak kedileri kalbinden bilir.
