Benim mahallelerim denize çıkıyor
Yokuşlarımın, bayırlarımın sonu hep deniz
Sigaralarımı sönmeden atıyorum yere
Çünkü çoraplarım hep ıslak
Kaldırımlarım kumdan
Asfaltlarım yosun kokuyor
Her gece masamda balıklar
Rakımı denizde soğutuyorum
Nereye baksam efkar
Gündüzlerimde kulaçlar
Vardığım tek şey bir ada
Geriye baktığımda yıkılmış görüyorum binalarımı
Çünkü hepsinin içinde kum
Her gece kollarımda ağrılar
Yakamoz tek ilacım
Duygularım boğuluyor her kulaçta
Beynim yosun tutuyor
Sahip çıkıyor bana Mudanya
Nefes almamı istiyor dalgalarıyla
Çünkü biliyor ebedi yalnızım burada
