Ah şu ellerim, tırmanıyor sandı gökleri
Oysa diplere doğru kazdık, ses etmedi
Kendime mahcubum, bir tek kendime yetmedim
Bitmedi mücadelem, bilmedim pes etmeyi
Nasıl olur da gerekliliktir ki bırakmak?
Dedim ki derde sarıldım, bir daha bırakmam
Bilirim ki pişmanlık en büyük yokluk bana
O yüzden sonunu görmek istedim, sardım başa