Dokunamadığım can kırıklarını geri dönüştüreceğim artık en yakın fabrikada
Kokmuş bir çöpün kenarında ayrıştırılmış acılara rastlarsanız benden bilin
Hasbihal ettiğim kuşların gidişine karışmam artık
Dileğimi yüklemek istemem bir yıldızın omuzlarına
En son zihnime dolan kaygıları da kolilere koyup kaldırdım kışlıkların arasına
Açmışım avuçlarımı benim gibi özenle düşen kar tanelerine
Kabahatlerimin affı yok biliyorum
Nicedir dolarım yazgıma ağ gibi dolanan kederin beyaz ipliklerini
En son bir ırmak suyunda yansıdım kendime
Annemin sesini düşledim o an
Yüreğime astığım çamaşırları topladım
Üşütmeyeyim diye örttüğü yün yorganları güneşlettim
İnan anne hiç israf etmedim sevinçleri.
